Elektrik akımı verilen bir iletken üzerindeki mıknatısın saptığı görülür.  Bu olay elektrik akımının manyetik alan meydana getirdiğinin delili olup, 1819 yılında C.Orsted tarafından tespit edilmiştir. Daha sonraki araştırmalarda bobin tarzında sarılan izole edilmiş iletkenin akım verildiğinde güçlü bir manyetik alan oluşturduğu görülmüştür. Oluşan manyetik alanın kutupları akımın yönüne bağlı olup sağ el kuralı

ile tespit edilmektedir. Bu şekilde elde edilen alana elektromanyetik alan adı verilir. Elektromanyetizma kontrol edilebilir bir özellikte olup, akım şiddetini arttırmak veya azaltmakla manyetik alan şiddetini değiştirmek mümkündür. Akım kesilince manyetik alan da kaybolur. Bu prensip çerçevesinde elektrik motorları yapılmıştır.

 Elektromanyetizma iletken içinde akan elektronların hareketlerinden kaynaklanır. Bu özelliği itibariyle doğal manyetizmadan farklılık arz eder.

Manyetik alanlar, hareketli elektrik yüklerine kuvvet uygular. Elektrik motorunun çalışması, manyetik alanın içinden elektrik akımı geçen bir iletkene uyguladığı kuvvetin sonucudur. Bir iletken manyetik alan içinde hareket ettirilirse, ya da iletkenin içinde bulunduğu manyetik alanın şiddeti değiştirilirse, bu kez iletkende bir elektromotor kuvvet indüklenir (yüklenir). Bunun sonucu olarak da iletkenden bir akım geçer. Dinamo ve alternatör gibi elektrik üreteçlerinin çalışması, bu indükleme (yükleme) olgusuna dayanır. Kalıcı mıknatıslar, manyeto denen küçük elektrik üreteçlerinin, temel elamanıdır. Hızla döndüğünde, yüksek gerilimli elektrik akımı üreterek; kıvılcım oluşturan manyetolar, bazı benzin motorlarında ateşlemeyi sağlamak için indükleme bobinlerinin yerine kullanılır.(28.02.2015)